غذای میگو
مواد اولیه غذای میگو : غذاهای تجاری تهیه شده برای میگو با استفاده از مواد اولیه غذایی با کیفیت مطلوب، نیازهای غذایی این گونه آبزی را برای رشد مناسب فراهم میکنند. تعیین میزان مواد اولیه غذای میگو در فرمول غذایی میگو تعیین گردیده است. در مورد بعضی از مواد، محدودیت استفاده وجود دارد. خصوصاً اگر کیفیت آن عالی نباشد. در این مقاله کوتاه به مهمترین مواد اولیه غذایی که در جیره میگو مورد استفاده قرار میگیرند اشاره میشود.
پودر ماهی
پودر ماهی ، از پختن و خشک‌کردن تمام و یا بخشی از بدن ماهی بوجود می‌آید. ماهی باید تازه بوده و روش خشک کردن باید مناسب باشد. چون بر روی کیفیت محصول نهایی تأثیر میگذارد. برای عمل آوری پودر ماهی ، از بخار خشک و یا خلاء استفاده میشود. اگر برای خشک کردن پودر ماهی از شعله آتش استفاده شود باعث کاهش پروتئین ، اکسیداسیون لیپیدها و تولید عوامل ضد تغذیه‌ای مثل هیستامین میشود. پودر ماهی برای میگو بسیار خوش‌خوراک است. پودر ماهی باید حداقل ۶۰ درصد پروتئین داشته باشد. لازم است بدانید بین پودر ماهی سفید و قهوه‌ایی با کیفیت خوب ، هیچگونه تفاوت تغذیه‌ایی مشاهده نمیشود. اما معمولاً پودر ماهی سفید کیفیت بهتری نسبت به قهوه‌ایی دارد. این تفاوت کیفیت ، مربوط به لیپیدها میباشد. چنانچه به پودر ماهی قهوه‌ایی ، لیپید اضافه کنیم، می‌تواند باعث افزایش قابلیت رشد آن شود. میزان پودر ماهی توصیه شده در غذاهای تجاری معمولاً از ۱۰ الی ۴۰ درصد در نوسان میباشد. گرچه محدودیت تغذیه‌ای برای استفاده از پودر ماهی وجود ندارد ولی آنچه که استفاده آن را محدود میکند، قیمت آن است. همچنان محصولات فرعی ماهی که در غذاهای تجاری استفاده میشوند عبارتند از: گوشت تازه ماهی، کنسانتره پروتئینی ماهی ، پودر کبد ماهی و محلول ماهی خشک شده است.
پودر ماهی مرکب
پودر نرم تن مرکب از بهترین اجزاء جیره غذایی میگو میباشد. در پودر ماهی مرکب، یک عامل ناشناخته رشد تشخیص داده شده است. این عامل ناشناخته که یک پپتید کوچک است، باعث افزایش کارایی هضم میگو میشود. درضمن باعث افزایش سرعت رشد شده و عمل دیگر آن تولید پوسته متراکم است. مهم ترین عامل محدودکننده استفاده از آن ، نوع و کیفیت لیپیدهای آن است. زیرا بیشترین میزان کلسترول ، فسفولیپید و اسیدهای چرب و EPA و DHA را نسبت به هر منبع طبیعی دیگر دارد. پودر ماهی مرکب باید حداقل ۴۰ درصد پروتئین و ۵ درصد لیپید داشته باشد. میزان پودر ماهی مرکب در غذاهای تجاری معمولاً از ۲ تا ۱۰ درصد متغیر است. محدودیت تغذیه‌ای برای استفاده از پودر ماهی مرکب وجود ندارد اما عامل محدود کننده ، قیمت و قابلیت دسترسی به آن است. بقیه محصولات فرعی آن که در غذا های تجاری استفاده میشوند عبارتند از: کبد ماهی مرکب، پودر مواد درونی و مواد محلول آن میباشد.
پودر میگو در مواد اولیه غذای میگو !!!
یکی دیگر از ، مواد اولیه غذای میگو ، خود پودر میگو میباشد. پودر میگو از آسیاب کردن ضایعات خشک میگو بدست می‌آید. این ضایعات شامل سر ، اسکلت خارجی و یا کل بدن میگو است. معمولاً برای تولید آن ، محصول را بخار میدهند یا با نور خورشید آن را خشک میکنند که نوع اخیر بهتر میباشد. پودر میگو یک منبع عالی از مواد معدنی ، کیتین ، کلسترول ، فسفولیپید و اسیدهای چرب EPA و DHA می باشد. همچنین بعنوان یک عامل جذب‌کننده میگو ، مطرح میباشد. پودر میگو باید حداقل ۳۲ درصد پروتئین ، ۴ درصد لیپید و حداکثر ۱۴ درصد فیبر داشته باشد. میزان پودر میگو در غذا های تجاری از 5 الی 15 درصد در نوسان میباشد. عامل محدود کننده آن ، میزان فیبر میباشد. از محصولات فرعی میگو که در غذاهای تجاری استفاده میشود میتوان سر میگو ، پودر پوسته میگو ، پودر ضایعات میگو ، پودر Mysid (نوعی میگو)، پودر کریل و مواد استخراج شده از سر میگو را نام برد. بقیه پودر سخت پوستان ، شامل پودر خرچنگ ، خرچنگ آب شیرین و پودر صدف خوراکی حاوی کلسترول ، فسفولیپیدها ، اسیدهای چرب EPA و DHA میباشند اما استفاده از این محصولات بعنوان محدودیت در دسترسی به آنها و تفاوت در موادغذایی آنها مشکل میباشد.
پودر سویا
پودر سویا بهترین پروتئین گیاهی را دارا میباشد. پودر سویا ممکن است با پوسته و یا بدون پوسته تهیه شود که مصرف بدون پوسته آن توصیه میشود. پودر سویا معمولاً یک منبع پروتئینی است که از بر روی قیمت خوراک تأثیر میگذارد و باید حداقل ۴۴ درصد پروتئین داشته باشد. میزان پودر سویا در غذاهای تجاری معمولاً از 10 الی 25 درصد متغیر است. بخاطر افزایش بیش از حد مهار کننده تریپسین ، حداکثر میزان پودر سویا در غذا نباید از ۴۰ درصد تجاوز کند. پودر سویا معمولاً با عمل‌آوری از طریق تحت فشار قرار دادن بدست آمده و به این ترتیب در آب ثبات دارد. سایر محصولات فرعی سویا که در غذاهای تجاری میگو استفاده میشوند شامل پودر سویای پرچرپ ، خمیر سویا و کنسانتره و پروتئین سویا است .
محصولات گندم
محصولات گندم معمولاً بعنوان عامل اتصال‌دهنده استفاده میشوند. گلوتن گندم یک عامل اتصال دهنده عالی است و منبع پروتئینی خوبی نیز میباشد اما بعلت قیمت آن کاربرد آن محدود است. گلوتن گندم باید حداقل ۶۰ درصد پروتئین داشته باشد. آرد گندم متداول ترین عامل پیوند دهنده غذای میگو است که علت این موضوع قیمت مناسب آن میباشد. قدرت پیوند آرد گندم بستگی به‌میزان گلوتن آن دارد. آرد گندم باید حداقل ۱۴ درصد پروتئین داشته باشد. میزان گلوتن و آرد گندم در غذاهای تجاری، معمولاً به ترتیب از 0 الی 15 درصد و 15 الی 30 درصد میباشد. بقیه محصولات گندم مثل سبوس ، گندم سبوس‌دار و جوانه گندم ، بطور معمول استفاده نمی‌شوند زیرا میزان فیبر آنها زیاد میباشد.
پودر خون
پودر خون با روش‌های استوانه خشک‌کن ، اسپری خشک‌کن و حلقه خشک‌کن تهیه میشود. روش آخر کیفیت بهتری تولید میکند. پودر خون یک منبع کنسانتره پروتئینی است با اینحال کمتر در غذا مصرف میشود و نباید میزان آن در غذای میگو بیشتر از ۷ درصد باشد.
جایگاه مخمر در مواد اولیه غذای میگو
مخمر یک ارگانیزم تک سلولی است که از محصولات فرعی صنایع تخمیری ، تقطیری و آبجوسازی بدست می‌آید. یکی از منابع ویتامینی است و با عامل ناشناخته رشد در ارتباط است. یکی از مزایای مخمر ، حفظ ویتامین‌های آن میباشد. زیرا این مواد بدلیل داشتن حفاظ در مخمر ، بخوبی حفظ میشوند. استفاده از مخمرها بدلیل طعم تلخی که در غذا ایجاد میکنند و باعث خوش‌خوراکی غذا میشوند محدود میباشد. اما با فرآیندهای تغییر محیط های کشت متفاوت و روش‌های عمل‌آوری ، میتوان محصولات خوش‌خوراکی تهیه کرد. میزان مخمر در غذا های تجاری از 2 الی 5 درصد متغیر است. مقدار آن نباید از ۵ درصد تجاوز کند مگر اینکه برای میگو خوش خوراک باشد.
سایر مواد خوراکی
مواد غذایی گیاهی مانند آرد کنجاله پنبه ، منداب ، کلم روغنی ، آرد نخود و آرد گلوتن گندم هنوز به اندازه کافی برای استفاده در غذای میگو مورد بررسی قرار نگرفته‌اند. هر چند این مواد غذایی ممکن است استفاده گردند ولی نسبت آنها در غذا مشخص نشده است. محصولات فرعی جانوران خشکی زی در غذای میگو مصرف نشده است، زیرا به نظر میرسد که میزان لیپیدهای اشباع شده این مواد مصرف نمی‌شوند با اینکه از نظر قیمت، مشابه گندم هستند ولی بعنوان پیوند دهنده غذا مطرح نمی‌باشند.