مکمل های غذایی میگو
مکمل های غذایی میگو ، برای افزایش کارآیی حیوان از لحاظ رشد و بقاء به غذا اضافه میشوند. این افزدونی‌ها به مقدار کم استفاده میشوند و میتوانند بازده غذا را از ۱۰ تا ۲۵ درصد افزایش دهند. اغلب این مکمل‌ها بدون ارزیابی کافی و ملاحظات بیولوژیکی، مانند وجود بقایای این مواد در بافت‌های حیوانی و اثرات آن بر روی شخص مصرف کننده، مسائل زیست محیطی و بهداشتی استفاده میشوند. در استفاده از آنها باید تأثیر آنها بر قیمت غذا را بررسی کرد. افزودنی‌هایی که بطور مداوم به عنوان مکمل های غذایی میگو استفاده میشود شامل :
عوامل چسبندگی پلت ها
عوامل چسبندگی پلت‌ها ، میزان ثبات غذا را در آب افزایش می‌دهند. این عوامل در به عمل‌آوری غذا کمک میکنند تا پلت مقاوم نسبت به آب تولید شود. از عوامل چسبان میتوان به کربوکسی متیل سلولز ، بنتونیت ها ، لیگنوسولفات و مشتقات سلولز اشاره کرد که در تهیه غذاهای ماهی و حیوانات خشک زی استفاده میشوند. ولی برای تولید غذای میگو که باید مقاوم به آب باشند مناسب نمی باشند. عوامل چسبان که بطور متداول استفاده میشوند عبارتند از: گندم، گلوتن ، آرد گندم با گلوتن بالا، ژلاتین، نشاسته آلفا، کولاژن ، اسید آرژینیک ، آگار و گوشت ماهی تازه. از میان این مواد، آرد گندم با گلوتن بالا ، بعلت مناسب بودن قیمت، بیشترین استفاده را دارد. پلیمر های ساختگی نیز اخیراً معرفی شده‌اند.
آنتی اکسیدانها
آنتی اکسیدانها، برای پیشگیری از فساد لیپید‌ها و تخریب ویتامین‌ها ، بطور گسترده‌ای استفاده میشوند.
مکمل های غذایی میگو : رنگدانه ها
بعضی از رنگدانه ها برای میگوها ارزش غذایی دارند. بعنوان مثال آستازانتین بطور طبیعی توسط میگو ذخیره میشود. این ماده در پودر میگو و خرچنگ و مکمل های کنسانتره ای، قابل دسترس است. مقدار ppm ۵۰ از آن در جیره غذایی در مدت ۶ هفته باعث افزایش رنگ‌پذیری میگو میشود. همچنین آستازانتین ، از آبی شدن رنگ میگو جلوگیری میکند. آستازانتین میتواند از تبدیل بتاکاروتن در گلوتن ذرت و اسپیرولینا بوجود آید ولی کارآیی زیادی ندارد.
مواد جذاب
اسیدهای آمینه آزاد و احتمالاً پپتیدهای کوچک میتوانند در مکمل های غذایی میگو مورد استفاده قرار بگیرند و برای میگو بعنوان مواد جذاب عمل کنند. این عوامل بطور طبیعی در پودر ماهی ، پودر میگو ، پودر ماهی مرکب ، پودر خرچنگ و پودر صدف وجود دارند. مواد جذاب همچنین به مقدار زیادی در محصولات فرعی حیوانات آبزی هیدرولیز شده یا حل شده، وجود دارد که شامل محلول ماهی ، محلول ماهی مرکب، محلول میگو و سیلوی ماهی است. محلول ماهی متداول ترین ماده جذاب است که عموماً به میزان 1 الی 5 درصد استفاده میشود. مخلوطی از اسیدهای آمینه (گلیسین ، آلانین) و نیز گلوتامات و بتائین ، در صورتی که مقرون به صرفه باشند میتوانند مورد استفاده قرار گیرند.
آنتی بیوتیک ها
استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در در غذای حیوانات خشکی زی باعث افزایش تولید و کاهش ضریب تبدیل غذایی میشوند. جمعیت باکتریایی در محیط آبی، موجب تأمین مقدار قابل ملاحظه‌ای مواد غذایی برای میگو میشود. بنابراین آنتی بیوتیک‌ها در مکمل های غذایی میگو ، باعث کاهش مقدار مواد غذایی قابل دسترس میشوند. مصرف آنتی بیوتیک‌ها در جیره غذایی میگو مورد تردید میباشد زیرا در صورت استفاده مداوم ، سویه‌های مقاوم و بیماریزا میتوانند رشد کنند.
زئولیت
زئولیت ها ، سیلیکات آلومینیم آبدار طبیعی هستند. وجه مشخص آنها توانایی برای تعویض یون های ثابت، بدون هیچ تغییر اصلی ساختمانی است. زئولیت ها قادرند آمونیاک را با آب، پیوند یا از آب جدا نمایند. آمونیاک توسط عمل دفع و تجمع مواد دفعی و غذایی مصرف شده ایجاد میشود. همچنین زئولیت یکی از منابع مواد معدنی کمیاب محسوب میشود. زئولیت به غذاهای تجاری میگو ، تا میزان کمتر از ۲ درصد اضافه میشود.
نقش آنزیم ها در مکمل های غذایی میگو
آنزیم‌های پروتئولیتیک و آمیلولیتیک به غذا اضافه میشوند تا هضم پروتئین‌ها و هیدروکربن‌ها را افزایش دهند. دو آنزیم پروتئولیتیک Bromelain و Papain باعث افزایش رشد میگو میشوند. این آنزیم‌ها همچنین کمک به برداشتن بافت‌های تخریب شده میکنند و نیز در به حداقل رساندن التهاب نقش دارند. این آنزیم‌ها تا مقدار 0.1 الی 0.2 درصد در غذا اضافه میشوند ولی افزودن آنها به غذا گران میباشد
فیتوسترول ها
استروئیدهای هستند که از محصولات گیاهی بدست می‌آیند و شامل ارگوسترول، Beta-Sitostrol، Stigmastrol و Siosgemin میباشند. فیتوسترول‌ها پیش ساز کلسترول‌ها بوده ولی سرعت و کارآیی آنها در تبدیل به کلسترول هنوز تعیین نشده است. فیتوسترول ها تا ۱/۰ درصد به جیره‌های غذایی اضافه میشوند
کلاکوئینداکس
به نظر میرسد که کلاکوئینداکس در حیوانات، انرژی را برای ساخت پروتئین تقسیم میکند. اعتقاد بر این است که این ماده باعث افزایش رشد و کارآیی غذا در میگو میشود
مکمل های غذایی میگو : هورمون ها
تیرو پروتئین یا تیروگلوبولین یک پروتئین یٌد دار است. این هورمون باعث افزایش سرعت متابولیکی میشود که از این طریق باعث افزایش سرعت رشد میگردد. Jayaprakas و همکاران اظهار داشتند که اضافه کردن هورمون HGG انسانی به میزان ppm ۵/۱۲ به جیره غذایی میگوی سفید هندی، باعث افزایش رشد و هضم بهتر پروتئین‌ها میگردد.
اسیدهای صفراوی
اسیدهای صفراوی به جذب و ترکیب لیپید‌ها و مواد قابل حل در آنها کمک میکنند. این مواد شامل کلسترول ، فسفولیپید ، اسیدهای چرب و ویتامین‌های محلول در چربی میباشد. از آنجائیکه اسیدهای صفراوی از کلسترول ساخته میشوند، اضافه نمودن آنها به غذا ممکن است باعث کاهش نیاز به کلسترول شود. همچنین مشخص شده که آنها به حفظ عملکرد مناسب کبد و پانکرآس کمک میکنند. املاح صفراوی باعث افزایش سرعت رشد در میگوها میشوند.