مدیریت تغذیه در پرورش لارو میگو

پرورش لارو میگو

پرورش لارو میگو ، در این برهه از زمان که شرکت ها و گروه های مختلف در حال رقابت با هم هستند بسیار اهمیت دارد ، از طرفی دیگر ، تغذیه مهم ترین عامل در تکمیل اعمال متابولیکی موجود زنده است ، در نتیجه در مقاله از ایران متو تصمیم گرفتیم به مسئله مهم مدیریت تغذیه در پرورش لارو بپردازیم. پس با ما همراه باشید

امروزه هچری های تجارتی هنوز از مولدین طبیعی (وحشی) که از دریا گرفته می‌شوند استفاده می‌کنند. تکنیک های گرفتن تخم در این میگو شبیه دیگر میگوها می‌باشد. هر مولد در حدود 100 هزار تا یک میلیون تخم در هر دفعه تخم ریزی رها می‌کند. ماده هایی که پایه چشمی آنها قطع شده باشد، کامل شده و به فواصل منظم تخم ریزی می‌کنند. تا 15 تخم ریزی در آنها دیده شده ولی معمولا برای هر مولد ماده 5 یا 6 تخم ریزی در نظر گرفته می‌شود. تخمهای باقی مانده و قابل دوام این میگو، کروی، زرد مایل به سبز و تا حدی شفاف می‌باشند. اندازه قطر آنها از 0.27 تا 0.31 mm متغیر است. تخم ها در درجه حرارت 26-29 درجه سانتی گراد بعد از 12-13 ساعت باز شده و نائوپلیوس ها پدیدار می‌گردند. توانایی تخم گشایی معمولا 70-90 درصد می‌باشد.

سیر تکامل لارو میگو

اندازه نائوپلیوس ها بلافاصله بعد از تخم گشایی 0.3 تا 0.33 mm می‌باشد. بعد از تقریباً 50 ساعت در درجه حرارت 27-29 درجه سانتی گراد، 90 درصد نائوپلی ها تبدیل به زوآ می‌گردند. زوا ترجیح می‌دهد که فیتوپلانکتون مصرف کند. ابتدا از پلانکتون های کوچک نظیر دیاتومه ها ، مخمر های دریایی و حتی تخم های بارور شده و مراحل لاروی تروکوفور در صدف ها تغذیه می‌کند. اخیرا پلانکتون های مصنوعی با جیره های حاوی قطعات بسیار ریز تهیه گردیده است. زوآ به نور خیلی حساس می‌باشد و بایستی دور از نور نگه داشته شود. این مرحله 3-4 روز طول می‌کشد. بعد از این مدت آنها به مایسیس تغییر شکل پیدا می‌کنند. میزان بقاء 30-60 درصد می‌باشد. مایسیس ها شبیه میگوهای جوان بوده ولی در وضعیتی شنا می‌کنند که سر در قسمت پایین قرار می‌گیرد و یک حالت عمودی از آنها دیده می‌شود. اندازه طول بدن مایسیس 3.4 تا 4.4 mm می‌باشد. مایسیس به پروتئین های حیوانی نیاز دارد. آنها می‌توانند از نائوپلی آرتمیا، کوپه پود ها، روتیفرها و نیز جیره های حاوی قطعات بسیار ریز تغذیه کنند.

بعد از 3 یا 4 روز مایسیس تغییر شکل یافته و به پست لارو تبدیل می‌شود. میزان بقاء آن 70-80 درصد می‌باشد. طول پست لاروهای تازه تغییر شکل یافته تقریبا Cm 5/0 می‌باشد. تا روز پنجم (Pl 5)، آنها از آرتمیا یا زئوپلانکتون هایی که با نوعی فرنی که با تخم مرغ مخلوط شده اند تغذیه می‌کنند. 5 Pl تا 10 Pl (پست لاروهای 5 روزه تا 10 روزه) ممکن است از دوکفه ایی ها و ماهی های زیر شده و نیز پودر غذای میگو تغذیه کنند. 11 Pl الی 12 Pl به استخرهای پرورشگاهی کوچک در تراکم حدود 5000 تا 6000 عدد در هر متر مربع منتقل می‌شوند. قبل از این مرحله شرایط محیطی هچری بطور مطلوبی یکسان می‌شود. هچریها برای جلوگیری از نور مستقیم آفتاب در زیر سایبان میگیرند. درجه شوری ایده آل ppt 33 – 28 و  درجه حرارت در 26-29 درجه سانتی گراد تنظیم می‌شود. Pl 25 – Pl 20 بطول 1.5 الی 2 Cm رسیده و وزنی در حدود 0.01 تا 0.03 گرم دارند. در کلنی های پرورشی مناسب می‌باشند. در تایوان میزان بقاء کلی از تخم تا Pl 1 معمولا 30 درصد می‌باشد.

عوامل موثر در پرورش لارو

بعضی از پرورش دهندگان، درجه حرارت آب را در حدود 30 سانتی گراد نگه می‌دارند. در این حالت نائوپلی ها در مدت 18-20 روز به Pl 10 – 5 Pl می‌رسند. استفاده از درجه حرارت بیشتر از این مقدار نیز باعث بالا رفتن میزان متابولیسم موجود می‌شود و نائوپلی ها در مدت 13-14 روز به Pl 10 – 5 Pl تبدیل می‌شوند. غذادهی در جدول 1 خلاصه شده است. تغذیه مولدین ارتباط نزدیکی با میزان تخم گشایی و وضعیت سلامت لاروها دارد. بنابر این نیازهای غذایی کلنی های مولد بایستی جدی گرفته شوند. لاروهای مراحل مختلف به انواع مختلف به انواع مختلف غذاهای طبیعی نیاز دارند. جیره های مصنوعی که میکرو پارتیکوله نامیده می‌شوند، در مزارع پرورشی تایوان استفاده می‌شوند.

از آنجائیکه میگو عادت به خوردن غذا از کف بستر را دارد، بنابراین در جیره های تجارتی، پلت به نحوی ساخته می‌شود که در آب فرو رود. اندازه پلت ها متغیر بوده و بستگی به اندازه میگو در سنین مختلف دارد. ریزه پلت در طی مراحل پست لاروی مصرف می‌شود و پلت به میگو های جوان داده می‌شود. قطر توصیه شده برای پلت اندازه های مختلف میگو در جدول زیر آورده شده است.

پست لارو های برداشت شده ممکن است به سیستم های پیشرفته پرورشی منتقل یا بطور مستقیم در استخر ها رشد کنند. نوزادان در کیسه های پلی اتیلنی یا Pvc حمل می‌شوند. اندازه کیسه ها در حدود 20*40*120 Cm می‌باشد. کیسه های پلاستیکی با اکسیژن ، باد شده و داخل کیسه دیگری که دیواره های کدری دارد گذاشته می‌شوند. می‌توان از جعبه هایی از جنس Styrofoam هم استفاده کرد. هر کیسه معمولاً حاوی 8 لیتر آب و 5-10 هزار نوزاد می‌باشد. معمولا در تایوان قبل از ریختن نوزادان در استخر، یک شکوفایی پلانکتونی در استخرها ایجاد می‌کنند. تراکم کلنی متغیر می‌باشد و وابسته به سیستمی که انتخاب می‌شود و یا مهارت های پرورش دهنده درسیستم نیمه متراکم یا پلی کالچر دارد. می توان در یک استخر یک هکتاری، 40 تا 80 هزار نوزاد ریخت. در سیستم متراکم، معمولا 350 هزار نوزاد در هکتار ریخته می‌شود و بعضی اوقات تا 800 هزار عدد هم ریخته می‌شود.

اخیرا سیستم های 2 یا 3 فازی تکامل پیدا کرده اند. در یک سیستم دو فازی، نوزادان ابتدا در حدود یک ماه نگه داشته می‌شوند تا به وزن 2 گرم برسند بعد به استخر دوم انتقال داده می شوند. در این نمونه تراکم کلنی در فاز اول از 100-300 نوزاد در هر متر مربع متغیر است (معادل 1-3 میلیون در هر هکتار). در سیستم پرورشی 3 فازه، در فاز دوم، نوزادان از 2 گرم به 10 گرم می‌رسند و تراکم کلنی 50-80 نوزاد در هر متر مربع می‌باشد. در تایوان در ماه های گرم سال معمولا حدود 3 ماه در پرورش Pl 30 – Pl 25 طول می‌کشد تا به اندازه بازاری یعنی 30-40 گرم برسند. این مدت در زمستان طولانی تر (5.5 تا 6 ماه) می‌بوده و میزان بقاء بطور کلی 80 درصد می‌باشد. بنابر این تولید در یک استخر یک هکتاری، 8.4 تا 12 تن در هر دوره برآورد می‌شود

در تایوان معمولا استخرهای میگو زهکشی نمی شوند. برای برداشت محصول با نصب دامهای عمودی و ایجاد شوک الکتریکی بوسیله الکترودهای مخصوص در آب باعث تحریک میگوها شده و به اطراف می‌پرند و در توری های عمودی گرفتار می‌شوند. در گذشته، در سیستم های پرورش نیمه متراکم، از پودر بادام زمینی، سبوس برنج، کیک سویا و آشغال ماهی بعنوان جیره های مکمل استفاده می‌شد. در سیستم های پرورش متراکم، غذاهای ترکیبی استفاده می‌شوند.

# استفاده از مقالات این سایت به هر شکل بدون اجازه کتبی از مدیریت مجموعه ایران متو ، شرعاً حرام است.